Stageweek goed afgesloten!

Tijdens ons heerlijke, warme weekend, kregen we het voorstel om dinsdag mee te gaan surfen. Dit leek ons supervet dus wij wilden wel graag mee! Dan moesten we wel om tien uur thuis weg. Dat was dan weer wat minder aangezien er wederom een stapavondje op de planning stond. Dat mocht de pret natuurlijk niet drukken. Fris en fruitig stonden wij om tien uur klaar om te vertrekken. Met twee auto’s vol vertrokken we richting Muizenberg. Dit was ongeveer een half uurtje rijden. Daar aangekomen, was het superdruk op het strand en we zagen niemand in het water. Best vreemd dachten wij. Maar goed laten we maar eens gaan kijken of er wat aan de hand is. In Muizenberg wordt er gewerkt met vlaggen. Ze hebben vier verschillende kleuren die aangeven of de kust veilig is voor haaien. Dit keer hing er een witte vlag. Wij hadden geen idee wat dat betekende. Het bleek dus te betekenen dat je het water absoluut niet in mocht aangezien er een haai gespot was… Toen we eenmaal daar aankwamen, gingen ze net de rode vlag ophangen. Dit hield in dat het gevaar minder was en de haai was meer dan 1 km van Muizenberg verwijderd. Maar no way dat wij dat water nog in gaan. Vijf van ons zijn wel gegaan, omdat zij al vaker gesurft hadden. Ons leek het niet zo’n goed plan, omdat het megadruk was en wij geen ongelukken wilden. Daarnaast stond de haai ons ook niet echt aan;). Dus plannen gewijzigd.. Op naar het zwembad in See point. Hier hebben we heerlijk de hele middag aan het zwembad gezeten aangezien het 34 graden was en het op de handdoek niet uit te houden was.
Onze stageweek bestond deze week verder uit alleen een woensdag en donderdag. Lisa had vanaf half 1 wakker had gelegen door onwelkom bezoek (krabbende rat aan haar deur). Een goed begin dus. Voor Amber ging stage deze week helaas niet door. Zij kreeg een fikse keelontsteking en voelde heel warm aan. We zijn daarom woensdagochtend maar naar het ziekenhuis gegaan voor antibiotica. Op zoek naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis, vier minuutjes rijden dus mooi dichtbij! We kwamen binnen via allemaal gangen en hadden geen idee of we goed waren. Uiteindelijk kwamen we bij een enorme wachtruimte waar het ontzettend druk was. En dat al om 7 uur ’s ochtends. We moesten ons melden bij een balie en werden doorgestuurd naar een ruimte verderop waar het een stuk rustiger was. Gelukkig maar dachten we. In deze wachtruimte stond security alles in de gaten te houden. Hij kwam naar ons toe en vroeg voor wie wij hier waren. Amber gaf aan dat het voor haar was waarop hij vervolgens aangaf dat Lisa en Emma terug moesten naar de andere wachtruimte. Vreemd, maar oke moet maar! In de wachtruimte zagen Lisa en Emma heel veel zwervers en mensen die compleet uitgehongerd waren. Het rook er ook naar verrotte kaas. Bij Ambers wachtruimte kwamen de patiënten uit de ambulance via haar wachtruimte naar binnen. Na ongeveer twee uur was Amber eindelijk aan de beurt. Haar bloeddruk werd opgemeten en er werd gekeken of ze koorts had. Ze kreeg vervolgens een papiertje mee waarop ze van alles invulde. Deze moest ze afgeven bij de balie en vervolgens moest ze weer wachten. Na een paar minuten kwam er een man naar haar toe die haar verzekeringspapieren zag. Hij zei dat wij beter naar een ander ziekenhuis konden gaan, omdat we hier anders nog wel vier à 5 uur moesten wachten en Amber goed verzekerd is. Hij heeft ons de naam van het ziekenhuis gegeven en we zijn meteen vertrokken.
In het andere ziekenhuis zag alles er een stuk hygiënischer en beter uit. Hier waren we binnen een half uurtje klaar. Ze kreeg een lijst mee van de dokter en daarmee moesten we naar de apotheek. Dus weer de auto in en ondertussen was het al half 11. Om 11 uur waren we thuis en is Amber haar bed ingedoken. Lisa en Emma hebben snel wat gegeten en zijn vervolgens naar stage gegaan. Een kort stagedagje, maar ze begrepen ons heel goed. De kinderen waren allemaal erg benieuwd waarom we zo laat waren en hoe het met teacher Amber gaat.
Het korte stageweekje was zo voorbij. In het weekend zijn Lisa en Emma op een boottocht geweest. Hoe vet! Iets wat we nooit zullen vergeten. Het was geen saaie boottocht waar je rustig rondvaart op zee. Nee, we gingen in vol tempo. We hoopten tijdens de tocht dolfijnen en zeehonden te spotten. Nog geen vijf minuten onderweg en we zagen al de eerste dolfijnen. Een meisjesdroom die uitkomt. We zien ze hoge sprongen maken en ze zwemmen rondom en onder onze boot. Wauw nu al gaaf! Wat zouden jullie nu graag willen? Naar zeehondeneiland? Tuurlijk willen wij dat. Dus gas erop en gaan! Onderweg naar het eiland konden we genieten van het geweldige uitzicht. Wat is Kaapstad toch mooi! Daar aangekomen zien we megaveel zeehonden op en rondom de rotsen. Wat een grappige beesten zijn dat. Terwijl we rustig rondom de rotsen varen, krijgen we een belletje. Walvissen gespot! Nooit verwacht dat we deze zouden zien. Gauw weer terug en op zoek naar de walvissen. Deze hadden we al snel gevonden. Wat een reusachtige beesten zijn dat, 3 keer onze boot werd ons verteld. Nadat we alle dieren gespot hadden, bleven we nog even lekker dobberen om te genieten van het zonnetje. Wat een geweldige dag was dit! Eentje om nooit meer te vergeten. We gaan zeker nog een keer en dan nemen we Amber mee natuurlijk!
Gelukkig knapte Amber uiteindelijk snel weer op en kon ze woensdag weer naar stage. De laatste stageweek was erg leuk. Er werden films gekeken, spelletjes gespeeld, er was een sportdag en een danscompetitie. Je ziet de kinderen op zulke dagen op een heel andere manier en je leert ze echt goed kennen. Heel interessant en leuk. Je kunt ook steeds meer merken dat de kinderen het waarderen dat je er bent. Zo komen ze naar je toe om handjeklap met je te doen, vragen ze of je mee wil spelen en geven ze je aan het einde van de dag een dikke knuffel. Die momenten doen ons veel en daar hechten we veel waarde aan!
Op vrijdag om 11 uur was het dan zover. Wij hebben vakantie! Twee weken lang. Deze zijn we goed begonnen door twee avonden te gaan stappen en verder in het weekend niet zoveel te doen. Op maandag wilden naar het strand gaan en de tafelberg op, maar eerst lekker uitslapen. Toen we wakker waren regende het. Daar ging ons goeie plan… Hmm we hadden nog niet nagedacht over een plan B. We zijn naar Canal Walk geweest, een mega shopping centrum met zoals ons werd verteld een enorme outlet. Wederom kon ons motto: ‘Niet alles kan in één keer goedgaan’, toegepast worden. Gelukkig viel het dit keer mee hoe ver we verkeerd waren gereden en hebben we gewoon een klein ommetje gemaakt. Woow wat was het groot. Zie nu maar eens de outlet store te vinden, want daar kwamen we voor. We hebben er een plattegrondje bij gepakt en nergens konden we wat vinden. Ondertussen hebben we een aantal andere winkels bekeken, maar we waren er gauw klaar mee. Dus maar even bij de informatiebalie gevraagd waar we de megaoutlet konden vinden. Daar aangekomen, was het helaas niet zo mega als we dachten en we waren er gauw uitgekeken. Dan maar even wat eten en toen weer richting huis.
De terugweg keken we naar de tafelberg en dat zag er wel erg mistig uit. Geen zonsondergang op de tafelberg dus vanavond. Dan maar met onze huisgenoten mee naar Wally’s Cave. Helaas ging ook dit niet door. Maar goed om nou de hele avond thuis te blijven, leek ons ook niet wat. Een zonsondergang op Signal Hill, dat leek ons wel een goed idee. Hup de auto in naar de spar om wat lekkers te halen en vervolgens doorrijden naar Signal Hill. Goed idee om dit midden in de spits te doen… Maar goed, toen we eenmaal op de weg waren waar we omhoog moesten, werd het wel heel mistig. Hoe hoger we gingen, hoe erger het werd. Misschien toch niet zo’n goed idee om door te rijden. Dus wij omkeren, begint het ook nog eens te regenen. Gaat ons leuk geplande avondje. Dan maar weer ons vaste ritueeltje in de avond: Skipbo!. Dat was ook zeker gezellig.
Voor de rest van de vakantie hebben we ook al leuke dingen op de planning staan, maar dat is natuurlijk even afwachten hoe het loopt in verband met het weer… Er zijn in ieder geval nog genoeg dingen te doen hier en we zullen ons niet gaan vervelen! Aankomende zondag beginnen de bezoekjes vanuit Nederland. Eerst komen Amber’s ouders, dan Bram en Lisa’s moeder, dan Emma’s ouders , Leon en tot slot komt Amber’s vriendin Vera nog. En dat allemaal achter elkaar door. We kijken er allemaal erg naar uit om iedereen weer te zien en kunnen niet wachten ze alle mooie plekjes van Kaapstad te laten zien!