We willen nog lang niet naar huis!

We zijn nu alweer een paar weken verder. Nadat we uitgeslapen waren na het geweldige Ultra festival, hadden we nog een aantal activiteiten voor dat weekend op de planning staan. Zo zijn we zaterdag naar Kirstenbosch geweest. Dit ligt aan de voet van de tafelberg en is een erg mooie park waar je mooi kunt wandelen door de tuinen, kan picknicken en kan genieten van het mooie uitzicht. Op zondag zijn we naar Bo-kaap geweest, met de leuke gekleurde huisjes. Het zag er erg gezellig uit. Vervolgens zijn we door gegaan naar de Greenmarket Square. Dit is een grote toeristische markt midden in Kaapstad. Toen we aankwamen stonden er kinderen zelf muziek te maken en hierop te dansen. Erg leuk om te zien! Dit zorgde voor een gezellig sfeertje. Het marktje had allemaal typisch Afrikaanse souvenirtjes. Een vol weekend, maar zeker wel de moeite waard!
Op stage hebben we allemaal steeds meer ons plekje gevonden. We weten nu hoe wij onze taken hier als pedagoog kunnen uitvoeren en iedereen doet dat op zijn eigen manier. Lisa en Amber zijn druk bezig met ontwikkelingsplannen voor de twee jongens die ze begeleiden. Deze plannen worden opgesteld met de bedoeling dat wanneer wij weer vertrekken naar Nederland, iemand weet hoe de jongens zijn en waar wij aan gewerkt hebben. Daarnaast zijn Amber en Lisa ook druk bezig met hoe ze de jongens het beste structuur en duidelijkheid kunnen bieden door middel van pictogrammen. Emma is op stage druk bezig met hoe ze het beste de vier kinderen waarvoor ze verantwoordelijk is, kan begeleiden. Ze hebben moeite met concentratie en wanneer iets niet lukt, blokkeren ze. Het is interessant en leerzaam om uit te vinden hoe je bij deze kinderen de knop om kan zetten waardoor ze openstaan voor uitleg. Het is erg leuk om te zien hoe de kinderen steeds meer naar je toe trekken. Ze vragen echt om je hulp en aan het einde van de dag krijg je een dikke knuffel. Hoe aandoenlijk! Ook kregen wij een mooi compliment van een man die voor de kerk werkt. Hij is er iedere dag en doet wat klusjes. Elke ochtend vraagt hij aan ons hoe het met ons gaat. Afgelopen week sprak hij Lisa aan. Hij vertelde dat het werk dat wij deden zo goed en mooi was. Hij genoot ervan om ons te zien werken met de kinderen. Hij kon zien dat de kinderen aan het stralen en genieten waren van de aandacht die ze kregen van ons. Hij benoemde ook dat de jongens ontwikkeling laten zien. Wat een mooie woorden. ‘Keep on going’ is wat hij als laatste tegen Lisa zei. Dat gaan we zeker doen!

Op elke eerste donderdag van de maand is het hier First Thursday. Er is dan allemaal muziek in de straten, drankjes en je kunt art galleries bezoeken. De art galleries zijn we niet tegen gekomen, maar de dansjes en de drankjes sloegen we niet over. Het volgende weekend was erg actief. Op vrijdag hebben we pinguïns bewonderd in Boulders Beach. Leuk om deze beestjes eens van dichtbij te zien en er tussendoor te lopen. Helaas verdween het zonnetje en ging het regenen. Hierdoor konden we niet op ons handdoekje tussen de pinguïns liggen, maar het was wel leuk om ze even gezien te hebben. We hadden ons voorgenomen dit weekend wat minder te doen, omdat we vorig weekend erg moe waren van de vele activiteiten die we gedaan hadden. Dit is op zaterdag niet helemaal gelukt. We hebben de Skeleton Gorge trail gedaan, een hike de Tafelberg op. Wel even wat anders dan chillen in de tuin. Maar wauw, wat was dit gaaf! De Skeleton Gorge was één van de pittigste routes die je kon nemen, maar in de omschrijving stond dat kinderen dit ook konden dus dan konden wij dit zeker! Hier kwamen we toch een beetje op terug, want pittig was het zeker! We begonnen in Kirstenbosch. Op een gegeven moment kwamen we aan het beginpunt van de echte klim. Gelukkig wel grotendeels in de schaduw. Het begon met allemaal trappen en deze gingen op een gegeven moment over in flinke rotsen. Hier werd je wel even aan het werk gezet! Toen we bezweet en wel boven aankwamen, genoten we van het geweldige uitzicht en het mooie meertje tussen de bergen. Wat een gave ervaring en het was zeker de moeite waard! Ook dit weekend werd er natuurlijk nog gestapt. Twee meiden uit het huis hadden hun laatste avond hier dus we gingen met zijn allen. We merkten alleen al gauw dat stappen na zo’n intensieve dag niet zo’n goed plan was. Onze benen lieten ons een beetje in de steek, maar we hebben ons wel vermaakt!
We hebben nog steeds momenten op stage waar we onze ogen uitkijken en de tranen ons in de ogen springen. Afgelopen maandag zaten wij rustig pauze te houden. Een jongentje uit Emma haar klas moest voor straf de pauze binnen blijven. Hij moet dan beneden zitten, waar de assistentes op dat moment pauze zitten te houden. Hier ging hij telkens ergens anders zitten en luisterde hij niet naar wat de assistent hem zei. Ze heeft hem naar de directrice gestuurd die op dat moment boven zat. Op een gegeven moment kwam de directrice beneden vragen om versterking. Ze wilden hem namelijk naar de auto brengen, zodat hij naar huis kon. We hoorden boven allemaal geschreeuw van het jongentje. We keken elkaar aan en voelden hetzelfde. Op een gegeven moment kwam de directrice met hem de trap af. Ze had hem vast met één hand op zijn rug. Hij bleef schreeuwen van de pijn. Vervolgens pakte de directrice ook zijn andere hand op zijn rug. Hij probeerde los te komen en sprong op, waardoor de directrice hem losliet. Hij viel met een enorm harde klap, met zijn hoofd op de grond. De tranen stonden ons meteen in de ogen en we schrokken enorm! Hij schreeuwde het uit van de pijn. De directrice tilde hem weer op en hij moest gewoon weer verder lopen. Toen ze buiten waren, hoorden we nog steeds geschreeuw. We waren alle drie stil en zaten voor ons uit te kijken. Wat we zojuist gezien hadden, kwam wel even binnen! Even later kwam zijn vader hem ophalen. Hij zei tegen zijn zoon: ‘Je verpest iedereen zijn leven, waarom moet je je nou zo gedragen?!’. Nog een klein scheurtje in ons hart. Het enige wat we van deze jongen nog hebben gehoord is dat hij tot het einde van de term niet meer op school mag komen. Dat betekent dat hij midden april pas weer terug te zien is.. Ook was er nog een andere jongen die ook voor straf niet naar buiten mocht. Tegen hem werd gezegd: ‘Als je zo doorgaat, ben jij de volgende! Je weet dat de directrice recht heeft om de politie te bellen! Ik word ziek en moe van je gedrag, wanneer houdt het nou eens op!’ Dit kun je toch niet tegen een kind zeggen. We dachten alle drie hetzelfde. Ook werd er een meisje opgesloten in een klein lokaaltje omdat ze niet wilde luisteren.. Wat een dag!
We namen onszelf dit weekend dan maar echt voor om wat minder te gaan doen omdat we merken dat we hier last van hebben op stage. Vrijdag hebben we dan ook een heerlijk relaxt dagje gehad. Rustig wakker worden met Netflix en een ontbijtje, daarna heerlijk lounchen bij Shimmy Beach Club (een beach club met twee zwembaden aan zee) en ‘s avonds genoten van de zonsondergang op Camps Bay Beach. Het was heerlijk bij Shimmy’s. Je hoefde geen entree te betalen, alleen maar wat te drinken dus dat was al heel wat. We mochten zelf ons plekje uitzoeken en zochten een grote lounchplek op met uitzicht op zee. Wanneer je in het zwembad lag kon je ook prachtig uitkijken op de bergen en de zee, wat was dat een mooi uitzicht. Daar zullen we wel vaker te vinden zijn de komende tijd! ’s Avonds dus genoten van een prachtige zonsondergang op Camps Bay Beach. Onder het genot van een rustig muziekje, lekkere dingen en wijn zagen we de zon ondergaan. Dit was echt een adembenemend mooi uitzicht. Toen de zon eenmaal onder was en het steeds wat donkerder werd verdwenen de mensen langzamerhand van het strand. Op een gegeven moment rende er twee mannen voor ons lang. De een rende weg voor de ander. We hoorden de man schreeuwen: ‘Help a thief!’. Hij kon hem niet bijhouden dus gaf hij het maar op. Dom vonden wij en wij legden onze spullen maar wat dichter bij ons neer. Nog geen tien minuten later kwam er een groep kinderen op ons af. Ze vroegen naar eten en wij gaven ze wat druiven en brood. Vervolgens kwamen er twee wat oudere mannen aan en pakten wat eten uit hun handen, vervolgens liepen ze door. De kinderen moesten dus waarschijnlijk voor die mannen bedelen. Wij keken hierna om ons heen en zagen dat er bijna niemand meer was. Tijd om te gaan, het begon een beetje eng te worden. Gelukkig zijn we veilig thuis gekomen en hebben wij al onze spullen nog! ’s Avonds weer lekker wezen stappen, daar hadden we wel zin in na die wijntjes.
Zaterdag gingen we naar Access Park. Dit moest een hele grote outlet store zijn met allerlei winkels. Na enige tijd hadden we het gevonden. Helaas viel het een beetje tegen en er was bijna geen korting te vinden. Toen we thuis kwamen hoorden we dat we naar een ander Access Park moesten gaan, omdat die waar wij waren niet zo leuk was. Er bleek nog een grotere te zijn met heel veel korting. Wisten wij veel.. Volgende keer beter. ’s Avonds met huisgenoten buiten gezeten en (oude) Nederlandse hits geluisterd als: leef, rampeneren en uit elkaar. Heerlijk meegezongen, erg gezellig. Vandaag een dagje niks! We hebben heerlijk in de tuin liggen zonnen en ons blog maar weer eens geschreven. ;)