Kaapstad, wat ben je mooi!
Door: Lisa, Amber en Emma
05 Februari 2017 | Zuid-Afrika, Kaapstad
Hallo allemaal!
Hier ons eerste berichtje vanuit het zonnige Zuid-Afrika.
Na een lange voorbereiding was het 1 februari dan eindelijk zover. Op naar Kaapstad! We vertrokken vol spanning met z’n allen vanuit Hellendoorn richting Düsseldorf. Het drong bij ons totaal nog niet door waar we aan begonnen. Pas toen we daadwerkelijk afscheid moesten nemen kwam het besef. We gaan gewoon een half jaar in een ander land wonen, zonder de mensen die dichtbij ons staan. Het afscheid nemen was dan ook voor ons alle drie eventjes moeilijk. Deze knop hebben we gauw om kunnen zetten door te denken aan wat voor een mooie tijd we hier zullen hebben. Vanaf nu gaan we alleen nog maar GENIETEN!
Daar zaten we dan, de drie musketiers in het vliegtuig richting Kaapstad. De reis vloog voorbij en voor we het wisten waren we in Kaapstad. Moe en uitgeput kwamen we het vliegtuig uit. We hadden allemaal maximaal twee uurtjes slaap gehad en hoopten snel naar ons nieuwe huis te kunnen gaan. Helaas stond er een enorme rij bij de paspoort controle. Deze lange rij maakte ons zenuwachtig omdat we gingen twijfelen aan ons Visum. Alles bleek gelukkig in orde te zijn, de koffers waren er heel snel dus we begonnen met een gerust hart aan ons grote avontuur.
De chauffeur die ons naar ons huis zou brengen stond al op ons te wachten. Hij maakte de opmerking dat we wel erg veel bagage hadden (3 grote koffers en 3 handbagage) en hij een kleine auto zou hebben. Toen de lichten van de auto knipperden vonden wij de auto alles behalve klein. Wat een dikke bak. De chauffeur vroeg of iemand de handbagage even op de bijrijders stoel wilde plaatsen. Amber wilde dit wel doen en liep vol overtuiging naar de rechterdeur. De chauffeur begon te lachen en vroeg aan Amber of zij wilde rijden. Oja, dat is ook zo. Ze rijden hier links. Dat wordt nog even een omschakeling!
Tijdens de rit naar ons studentenhuis waren we al enorm onder de indruk. Het verschil tussen arm en rijk was direct goed zichtbaar, pfoe. Dat deed gelijk al wat met ons. We reden langs de eerste krottenwijken en werden er alle drie even stil van. Dat sommige mensen zo moeten leven is toch verschrikkelijk.. En wij al klagen dat we zin hebben in een douche na zo’n lange reis terwijl zij deze waarschijnlijk niet eens hebben. Ja, dat kwam wel even bij ons binnen. Hoe verder we waren hoe ‘mooier’ de omgeving werd. We zagen de eerste palmbomen langs de weg en de tafelberg kwam in zicht. Wat een prachtig uitzicht. We spotten zelfs al een groep zebra’s naast de weg. We hebben alle drie het gevoel dat wij ons hier nog lang niet zullen vervelen!
Blij dat we uiteindelijk aan waren gekomen bij ons studentenhuis. We werden openhartig ontvangen door Andrew, de schoonmaker/klusjesman van het huis en kregen een welkomspakket met allerlei informatie over Kaapstad. We kregen een tour door het huis en onze verwachtingen bleken niet helemaal te kloppen met de werkelijkheid. Op foto’s zagen we een erg schoon huis met grote kamers en tweepersoonsbedden. Echter waren de kamers erg klein en hadden we alle drie een eenpersoonsbed. Achteraf bleek het een prima kamer/huis te zijn waar wij ons het komende half jaar wel vermaken. Er verblijven zo’n tien andere 10 andere studenten in het huis. Grotendeels is Nederlands maar er zijn ook Duitsers en iemand uit Nieuw-Zeeland.
We hebben onze huisgenoten inmiddels een beetje beter leren kennen en ze zijn allemaal super aardig. We werden dan ook gelijk uitgenodigd om op vrijdag mee te gaan braaien (bbquen op z’n Zuid-Afrikaans) en stappen. Zo’n avondje slaan wij natuurlijk niet over! Het was dan ook een erg geslaagde avond. Er kwamen ook een aantal vrienden langs van mensen in het huis waaronder een Zuid-Afrikaan. Hij leerde ons een aantal woorden zoals holrol(wc-papier) en driehoekiekoekiedoekie (string). Wat hebben wij gelachen..!
Na onze buik vol te hebben gegeten zijn we de stad ingegaan met een über. Via een app kun je een taxi bij je huis laten komen en deze brengt je naar je bestemming. Super veilig en goedkoop. We betaalden voor een volle auto maar 40 Rand, dat is zo’n 2 euro. Niks over te zeggen dus. We merkten toen we de taxi uitstapten een heel andere cultuur. Zo stonden er té jonge kinderen te bedelen op straat om geld. Het besef dat wij met z’n allen met een grote lach en een hoop geld op zak naar binnen gingen en deze kinderen staan te bedelen midden in de nacht om een klein beetje geld wat ze eten zal geven, kwam wel even binnen. Het liefst geven we iedereen wat, maarja..
Op vrijdag werd onze auto gebracht. Er stond een kennismaking bij onze stageplek op de planning. Vanaf ons huis naar onze stageplek is het ongeveer een half uurtje rijden. Dus maar even oefenen… Met z’n drieën de auto in en Emma achter het stuur. De auto werd gestart en daar gingen we dan. Gelijk de helling af, maar waar je af gaat moet je ook weer tegenop. Dit ging wat minder soepel dan gepland. Op een gegeven moment gingen we achterwaarts de helling af en toen kregen we wel even zweethandjes. Gelukkig zijn we uiteindelijk veilig, zonder deuken thuis gekomen. Een uur later kwam Katelijne (van de organisatie waarmee wij deze reis geregeld hebben) ons ophalen om naar onze stageplek te gaan. We mochten gelukkig bij haar in de auto, want gelijk de grote weg op zagen we na ons avontuur van die ochtend niet bepaald zitten;).
We lopen alle drie stage op een school voor kinderen met FAS. FAS is het Foetaal Alcohol Syndroom. Dit syndroom ontstaat tijdens de zwangerschap wanneer de moeder alcohol of drugs gebruikt.
Toen we aan kwamen rijden bij de school stonden de kinderen al voor het raam te zwaaien. Wat mooi om te zien dat ze blij zijn om weer nieuwe stagiaires te ontvangen. De school bevindt zich op de bovenste verdieping van een kerk. Ze zijn dan ook erg gelovig op deze school. Kim, onze stagebegeleidster ging met ons in gesprek en hieruit bleek dat ze een erg leuke en lieve vrouw is en alles zal doen om ons te helpen en ondersteunen met van alles. Ze is nog jong en de directrice van de school. Ze gaf ons een rondleiding door de school en we zagen kleine klasjes van ongeveer 10 kinderen. De lokalen zijn heel anders ingericht dan bij ons. Ze hebben allemaal hun eigen werktafel wat tegen de muur aan staat. Er zitten schotten tussen de verschillende tafels zodat de kinderen elkaar niet zien en de lokalen zijn erg klein.
Ze hebben daarentegen een erg groot grasveld waar de kinderen zich in de pauzes even uit kunnen leven.
Ook stelde Kim ons voor aan de kinderen met wie wij gingen werken. Ze zeiden allemaal heel netjes in koor ‘Hello’ en hadden een grote lach op hun gezicht. Wat een schatjes om te zien..
Ons gevoel bij deze stageplek is erg goed. Het staat boven onze verwachtingen en dat is altijd fijn. We denken dat wij hier erg veel zullen gaan leren en beleven. We hopen dat we op deze school, aan deze kinderen, wat kunnen bieden wat ze voor een lange tijd bij zal blijven.
Op zaterdag zijn we naar Waterfront gegaan. Een erg groot overdekt winkelcentrum waar zelfs een H&M en Zara te vinden waren. We hebben wat lange losse broeken gekocht voor op stage omdat we deze hier moeten dragen. We keken onze ogen uit toen we richting Waterfront liepen. De zee, de tafelberg.. wauw wat was dat mooi! Overal stonden entertainers Afrikaanse muziek te maken en dit maakte ons erg vrolijk. We zaten even, te genieten van het zonnetje en een goed Afrikaans lied en beseften ons dat we hier een half jaar lang zullen blijven. We vonden het alles behalve vervelend. Het heerlijke zonnetje, het frisse windje en de prachtige cultuur. Wij zullen ons hier goed vermaken, daar zijn we niet bang voor!
Aangezien we maandag zelf met de auto naar stage moeten, leek het ons wel een goed idee om de route maar eens te gaan oefenen. Dus zondagochtend met al onze strandspullen in de auto op weg naar onze stageplek. Tenminste dat dachten we… We hadden internet gekocht, zodat we ons GPS konden gebruiken onderweg. Dus vol goede moed stapten we in de auto. GPS aan en gaan. We waren onze straat nog niet uit of de navigatie had geen bereik meer. Gelukkig konden we nog veel vinden door middel van ons geheugen en doordat het GPS het af en toe wel deed. Op een gegeven moment dachten we dat we in Parklands waren, maar we konden onze stageplek maar niet vinden. Bleek het dat we in Pinelands waren in plaats van in Parklands… Lisa en Amber gingen dus maar even vragen hoe we het makkelijkst in Parklands kwamen. De man aan wie ze het vroegen zei: ‘Oh that’s very very far away from here’. Moet ons nou net weer overkomen. De man legde uit hoe we in Parklands kwamen, maar dat was nog meer dan een half uur rijden. We besloten dus maar om door te rijden naar het strand en het de volgende dag maar met een andere telefoon te proberen.
Maarja daar sta je dan in Pinelands en dan moet je de weg naar het strand nog vinden. Dus op zoek naar een supermarkt, zodat we internet konden kopen. Tja, zie die maar eens te vinden. We kwamen langs hele grote krottenwijken en wisten dat we maar beter om konden keren. Gelukkig kwamen we gauw bij een tankstation terecht. Lisa en een huisgenootje gingen binnen internet kopen. Ondertussen kwamen Amber en Emma er achter dat we het internet niet eens aan hadden staan op de telefoon waarmee we de navigatie hadden ingesteld. We kwamen niet meer bij van het lachen. Hoe krijg je het voor elkaar! Nou ons lukt dat dus gewoon.
Gelukkig konden we nu verder richting het strand. De hellingproeven gingen een stuk beter dan de vorige keer. Dat moest ook wel, want er waren behoorlijk veel steile bulten waar we tegenop moesten rijden. Eenmaal aangekomen bij het strand waren we klaar om te relaxen. We kwamen aan bij een erg mooie, blauwe zee. We hebben allemaal een bedje gehuurd en genoten van het prachtige weer. We smeerden ons goed in, maar dit bleek toch niet helemaal genoeg te zijn. Als rode kreeftjes verlieten we het strand. Onder het motto: vandaag tomaatjes, morgen chocolaatjes! Morgen onze eerste stagedag. We zijn enorm benieuwd!
Groetjes ons!
Hier ons eerste berichtje vanuit het zonnige Zuid-Afrika.
Na een lange voorbereiding was het 1 februari dan eindelijk zover. Op naar Kaapstad! We vertrokken vol spanning met z’n allen vanuit Hellendoorn richting Düsseldorf. Het drong bij ons totaal nog niet door waar we aan begonnen. Pas toen we daadwerkelijk afscheid moesten nemen kwam het besef. We gaan gewoon een half jaar in een ander land wonen, zonder de mensen die dichtbij ons staan. Het afscheid nemen was dan ook voor ons alle drie eventjes moeilijk. Deze knop hebben we gauw om kunnen zetten door te denken aan wat voor een mooie tijd we hier zullen hebben. Vanaf nu gaan we alleen nog maar GENIETEN!
Daar zaten we dan, de drie musketiers in het vliegtuig richting Kaapstad. De reis vloog voorbij en voor we het wisten waren we in Kaapstad. Moe en uitgeput kwamen we het vliegtuig uit. We hadden allemaal maximaal twee uurtjes slaap gehad en hoopten snel naar ons nieuwe huis te kunnen gaan. Helaas stond er een enorme rij bij de paspoort controle. Deze lange rij maakte ons zenuwachtig omdat we gingen twijfelen aan ons Visum. Alles bleek gelukkig in orde te zijn, de koffers waren er heel snel dus we begonnen met een gerust hart aan ons grote avontuur.
De chauffeur die ons naar ons huis zou brengen stond al op ons te wachten. Hij maakte de opmerking dat we wel erg veel bagage hadden (3 grote koffers en 3 handbagage) en hij een kleine auto zou hebben. Toen de lichten van de auto knipperden vonden wij de auto alles behalve klein. Wat een dikke bak. De chauffeur vroeg of iemand de handbagage even op de bijrijders stoel wilde plaatsen. Amber wilde dit wel doen en liep vol overtuiging naar de rechterdeur. De chauffeur begon te lachen en vroeg aan Amber of zij wilde rijden. Oja, dat is ook zo. Ze rijden hier links. Dat wordt nog even een omschakeling!
Tijdens de rit naar ons studentenhuis waren we al enorm onder de indruk. Het verschil tussen arm en rijk was direct goed zichtbaar, pfoe. Dat deed gelijk al wat met ons. We reden langs de eerste krottenwijken en werden er alle drie even stil van. Dat sommige mensen zo moeten leven is toch verschrikkelijk.. En wij al klagen dat we zin hebben in een douche na zo’n lange reis terwijl zij deze waarschijnlijk niet eens hebben. Ja, dat kwam wel even bij ons binnen. Hoe verder we waren hoe ‘mooier’ de omgeving werd. We zagen de eerste palmbomen langs de weg en de tafelberg kwam in zicht. Wat een prachtig uitzicht. We spotten zelfs al een groep zebra’s naast de weg. We hebben alle drie het gevoel dat wij ons hier nog lang niet zullen vervelen!
Blij dat we uiteindelijk aan waren gekomen bij ons studentenhuis. We werden openhartig ontvangen door Andrew, de schoonmaker/klusjesman van het huis en kregen een welkomspakket met allerlei informatie over Kaapstad. We kregen een tour door het huis en onze verwachtingen bleken niet helemaal te kloppen met de werkelijkheid. Op foto’s zagen we een erg schoon huis met grote kamers en tweepersoonsbedden. Echter waren de kamers erg klein en hadden we alle drie een eenpersoonsbed. Achteraf bleek het een prima kamer/huis te zijn waar wij ons het komende half jaar wel vermaken. Er verblijven zo’n tien andere 10 andere studenten in het huis. Grotendeels is Nederlands maar er zijn ook Duitsers en iemand uit Nieuw-Zeeland.
We hebben onze huisgenoten inmiddels een beetje beter leren kennen en ze zijn allemaal super aardig. We werden dan ook gelijk uitgenodigd om op vrijdag mee te gaan braaien (bbquen op z’n Zuid-Afrikaans) en stappen. Zo’n avondje slaan wij natuurlijk niet over! Het was dan ook een erg geslaagde avond. Er kwamen ook een aantal vrienden langs van mensen in het huis waaronder een Zuid-Afrikaan. Hij leerde ons een aantal woorden zoals holrol(wc-papier) en driehoekiekoekiedoekie (string). Wat hebben wij gelachen..!
Na onze buik vol te hebben gegeten zijn we de stad ingegaan met een über. Via een app kun je een taxi bij je huis laten komen en deze brengt je naar je bestemming. Super veilig en goedkoop. We betaalden voor een volle auto maar 40 Rand, dat is zo’n 2 euro. Niks over te zeggen dus. We merkten toen we de taxi uitstapten een heel andere cultuur. Zo stonden er té jonge kinderen te bedelen op straat om geld. Het besef dat wij met z’n allen met een grote lach en een hoop geld op zak naar binnen gingen en deze kinderen staan te bedelen midden in de nacht om een klein beetje geld wat ze eten zal geven, kwam wel even binnen. Het liefst geven we iedereen wat, maarja..
Op vrijdag werd onze auto gebracht. Er stond een kennismaking bij onze stageplek op de planning. Vanaf ons huis naar onze stageplek is het ongeveer een half uurtje rijden. Dus maar even oefenen… Met z’n drieën de auto in en Emma achter het stuur. De auto werd gestart en daar gingen we dan. Gelijk de helling af, maar waar je af gaat moet je ook weer tegenop. Dit ging wat minder soepel dan gepland. Op een gegeven moment gingen we achterwaarts de helling af en toen kregen we wel even zweethandjes. Gelukkig zijn we uiteindelijk veilig, zonder deuken thuis gekomen. Een uur later kwam Katelijne (van de organisatie waarmee wij deze reis geregeld hebben) ons ophalen om naar onze stageplek te gaan. We mochten gelukkig bij haar in de auto, want gelijk de grote weg op zagen we na ons avontuur van die ochtend niet bepaald zitten;).
We lopen alle drie stage op een school voor kinderen met FAS. FAS is het Foetaal Alcohol Syndroom. Dit syndroom ontstaat tijdens de zwangerschap wanneer de moeder alcohol of drugs gebruikt.
Toen we aan kwamen rijden bij de school stonden de kinderen al voor het raam te zwaaien. Wat mooi om te zien dat ze blij zijn om weer nieuwe stagiaires te ontvangen. De school bevindt zich op de bovenste verdieping van een kerk. Ze zijn dan ook erg gelovig op deze school. Kim, onze stagebegeleidster ging met ons in gesprek en hieruit bleek dat ze een erg leuke en lieve vrouw is en alles zal doen om ons te helpen en ondersteunen met van alles. Ze is nog jong en de directrice van de school. Ze gaf ons een rondleiding door de school en we zagen kleine klasjes van ongeveer 10 kinderen. De lokalen zijn heel anders ingericht dan bij ons. Ze hebben allemaal hun eigen werktafel wat tegen de muur aan staat. Er zitten schotten tussen de verschillende tafels zodat de kinderen elkaar niet zien en de lokalen zijn erg klein.
Ze hebben daarentegen een erg groot grasveld waar de kinderen zich in de pauzes even uit kunnen leven.
Ook stelde Kim ons voor aan de kinderen met wie wij gingen werken. Ze zeiden allemaal heel netjes in koor ‘Hello’ en hadden een grote lach op hun gezicht. Wat een schatjes om te zien..
Ons gevoel bij deze stageplek is erg goed. Het staat boven onze verwachtingen en dat is altijd fijn. We denken dat wij hier erg veel zullen gaan leren en beleven. We hopen dat we op deze school, aan deze kinderen, wat kunnen bieden wat ze voor een lange tijd bij zal blijven.
Op zaterdag zijn we naar Waterfront gegaan. Een erg groot overdekt winkelcentrum waar zelfs een H&M en Zara te vinden waren. We hebben wat lange losse broeken gekocht voor op stage omdat we deze hier moeten dragen. We keken onze ogen uit toen we richting Waterfront liepen. De zee, de tafelberg.. wauw wat was dat mooi! Overal stonden entertainers Afrikaanse muziek te maken en dit maakte ons erg vrolijk. We zaten even, te genieten van het zonnetje en een goed Afrikaans lied en beseften ons dat we hier een half jaar lang zullen blijven. We vonden het alles behalve vervelend. Het heerlijke zonnetje, het frisse windje en de prachtige cultuur. Wij zullen ons hier goed vermaken, daar zijn we niet bang voor!
Aangezien we maandag zelf met de auto naar stage moeten, leek het ons wel een goed idee om de route maar eens te gaan oefenen. Dus zondagochtend met al onze strandspullen in de auto op weg naar onze stageplek. Tenminste dat dachten we… We hadden internet gekocht, zodat we ons GPS konden gebruiken onderweg. Dus vol goede moed stapten we in de auto. GPS aan en gaan. We waren onze straat nog niet uit of de navigatie had geen bereik meer. Gelukkig konden we nog veel vinden door middel van ons geheugen en doordat het GPS het af en toe wel deed. Op een gegeven moment dachten we dat we in Parklands waren, maar we konden onze stageplek maar niet vinden. Bleek het dat we in Pinelands waren in plaats van in Parklands… Lisa en Amber gingen dus maar even vragen hoe we het makkelijkst in Parklands kwamen. De man aan wie ze het vroegen zei: ‘Oh that’s very very far away from here’. Moet ons nou net weer overkomen. De man legde uit hoe we in Parklands kwamen, maar dat was nog meer dan een half uur rijden. We besloten dus maar om door te rijden naar het strand en het de volgende dag maar met een andere telefoon te proberen.
Maarja daar sta je dan in Pinelands en dan moet je de weg naar het strand nog vinden. Dus op zoek naar een supermarkt, zodat we internet konden kopen. Tja, zie die maar eens te vinden. We kwamen langs hele grote krottenwijken en wisten dat we maar beter om konden keren. Gelukkig kwamen we gauw bij een tankstation terecht. Lisa en een huisgenootje gingen binnen internet kopen. Ondertussen kwamen Amber en Emma er achter dat we het internet niet eens aan hadden staan op de telefoon waarmee we de navigatie hadden ingesteld. We kwamen niet meer bij van het lachen. Hoe krijg je het voor elkaar! Nou ons lukt dat dus gewoon.
Gelukkig konden we nu verder richting het strand. De hellingproeven gingen een stuk beter dan de vorige keer. Dat moest ook wel, want er waren behoorlijk veel steile bulten waar we tegenop moesten rijden. Eenmaal aangekomen bij het strand waren we klaar om te relaxen. We kwamen aan bij een erg mooie, blauwe zee. We hebben allemaal een bedje gehuurd en genoten van het prachtige weer. We smeerden ons goed in, maar dit bleek toch niet helemaal genoeg te zijn. Als rode kreeftjes verlieten we het strand. Onder het motto: vandaag tomaatjes, morgen chocolaatjes! Morgen onze eerste stagedag. We zijn enorm benieuwd!
Groetjes ons!
-
05 Februari 2017 - 19:37
Anja:
Echte 3 musketiers -
05 Februari 2017 - 19:52
Dianne:
Haha, geweldig om te lezen!
Inderdaad nog genoeg te leren...
Dikke kus en alvast heel veel succes met jullie 1e stagedag morgen. -
05 Februari 2017 - 19:54
Fer:
Wat een verhaal, haha gaaf en GENIET!
Ik ben nu al nieuwsgierig naar de ervaringen van jullie eerste stagedag.
Fer -
05 Februari 2017 - 21:16
John En Els:
3heldenopsokken haha.
Succes morgen!!! -
05 Februari 2017 - 22:20
Franck En Annet:
Ziet er goed uit daar, zo kort daar en al zoveel beleefd ,dat wordt nog wat.
Zijn benieuwd naar verdere belevenissen.
groetjes -
05 Februari 2017 - 22:22
Margreet:
Leuk om te lezen. Al mooie belevenissen.
Succes op jullie eerste stagedag! -
06 Februari 2017 - 18:39
Jose:
Hoi,
Wat mooi dat jullie een dagboek bij houden!
Erg leuk dat elke dag wat kan lezen.
Groetjes jose -
07 Februari 2017 - 19:51
Ceciel Ruiter:
Wat leuk dat jullie een reisverslag bijhouden we gaan jullie zeker volgen!
Prachtige foto´s gelijk al met lekker weer! (om jaloers op te worden).
Nou veel succes met jullie stage en heel veel plezier samen! Groetjes! -
07 Februari 2017 - 22:20
Ria Kr Kl O:
Geweldige ervaring deze eerste dagen, maar wel goed jullie best doen op stage! -
08 Februari 2017 - 15:58
Agnes Schoorlemmer:
zeg dames,
wat een leuk verslag.
heel veel succes met jullie stage.
ga jullie volgen.
groetjes Agnes. -
08 Februari 2017 - 18:22
Gerdien Jansen:
Wat een mooie belevenissen in die paar dagen dat jullie daar al zijn. Dat gaat vast wat worden!
Geniet van alle mooie en indrukwekkende dingen die je daar ziet en meemaakt en natuurlijk van het mooie weer. Groetjes uit Broekland. -
09 Februari 2017 - 23:22
Tonie:
Wat leuk dat we jullie kunnen volgen, gaan we ook zeker doen!
Geniet er van!
Gr. Gerard en Tonie -
10 Februari 2017 - 23:03
Frans En Karin:
Leuk verslag
Ook wij gaan jullie volgen hoor.
Geniet ervan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
